Hallo allemaal,

DOET ZIJ HET, OF DOET ZIJ HET NIET ?

Op een dag waren wij aan het wandelen toen wij Tante Leentje met Dribbel tegen kwamen. Dribbel was een beetje ziek geweest, zij had last van blaasgruis. Wij waren weer heel blij om haar te zien. Vrolijk zwaaiend met onze staarten hebben we haar begroet. Tante Leentje besloot om met ons mee te lopen. Wij lopen dan eerst door de wijk heen naar achteren en daar kun je lekker wandelen. We waren nog maar net vertrokken of Dribbel begon langzamer te lopen en dan stond ze weer eens stil. Tante Leentje had ze al een paar keer voorzichtig meegetrokken, maar dat hielp ook niet. Dribbel is al 12,5 jaar oud dus die gaat wel eens een andere kant uit als dat wij gaan. Maar goed, op een gegeven moment moesten wij de straat oversteken en jawel hoor, Dribbel liep maar te draaien en te doen en wij maar wachten aan de overkant. Ook kwam intussen de vuilniswagen aanrijden en die moest toevallig deze straat in. Terwijl de vuilniswagen de straat langzaam in reed ging Dribbel uitgebreid midden op de straat zitten poepen. De vuilnismannen en vrouwtje lagen helemaal dubbel van het lachen.Tante Leentje liep een beetje rood aan en wij stonden maar eens toe te kijken. Toen vrouwtje en Tante Leentje, die er inmiddels ook om kon lachen, uitgelachen waren gingen we weer verder met onze wandeling.

OP PUPPY BEZOEK BIJ DE STAMSJES

Op zaterdag 16 februari was het dan eindelijk zo ver, we gingen op puppy bezoek bij de Stamsjes in Echt. Om een uur of één hadden vrouwtje en baasje met de Stamsjes afgesproken. Maar het rare was dat vrouwtje al om een uur of acht alles aan het klaar zetten was wat wij mee moesten nemen. Om negen uur stipt vertrokken wij naar het Limburgse land. Achteraf wilden het vrouwtje en baasje nog in Echt gaan winkelen, en zodoende gingen wij dus eerder weg. Om een uur of elf waren wij in Echt. Djenno begon al te janken toen we bij het industrieterrein reden. Maar baasje nam een andere weg, we gingen namelijk eerst naar het kattenvrouwtje om voor alle katten iets lekkers te brengen. Omdat wij het ook goed hebben krijgen de katten als wij naar Echt gaan altijd een verrassingspakket. Vrouwtje maakt dat verrassingspakket samen met tante Leentje. Daarna zijn wij Echt in gegaan. Vrouwtje en baasje hadden wel trek in koffie maar wij mochten nergens naar binnen. Wel mochten we buiten op het terras, dat hebben vrouwtje en baasje maar niet gedaan, daar was het net iets te koud voor. We mochten wel mee de dierenwinkel in en ik heb natuurlijk weer iets gekregen voor mijn verzameling: een slang met een pieper en een tennisbal in zijn bek. Ook heeft het vrouwtje drie kauwdeksels gekocht. Nadat vrouwtje en baasje een broodje gegeten hadden vervolgden we onze trip naar het kanaal. Daar konden wij loslopen, en Djenno en ik hebben ons daar lekker uitgeleefd. Toen was het moment aangebroken, we gingen naar de puppies. Djenno was zoals gewoonlijk weer helemaal hotel de botel en wilde maar één ding, naar de puppies. Ik heb even naar ze gekeken en een heel klein beetje gesnuffeld aan ze, maar daarna ging ik weer gauw op schoot zitten. Dan konden ze niet bij mij komen. Djenno had het reuze naar zijn zin, geen pup was hem te veel. Ze mogen dan ook alles van Djenno, aan zijn staart hangen, in zijn poten bijten, dat moet ik eens doen ! Als ik dat doe roept het vrouwtje naar mij of ik een kannibaal ben en Djenno kijkt mij dan een beetje boos aan. Ik doe dan toch iets niet goed.

Toen de puppies gingen slapen onder de kast, wilde Djenno er ook onder, maar hij was net iets te groot. Zo gebeurde het dat hij klem kwam te zitten, vrouwtje heeft hem op zijn zij gedraaid en hem er onder vandaan getrokken. Jammer dat de puppies gewoon door sliepen anders hadden ze hem flink uitgelachen. Ja, en zo kwam er ook een einde aan een hele gezellige dag in het Limburgse land. Djenno was de dag erna nog steeds moe van al het puppie gebeuren.

 

ZO VERLIEFD OP JOU

Zoals jullie weten ben ik een laatbloeier. Zo heb ik nu iets ontdekt, ik weet niet wat het is maar ik word er een beetje hieper de piep van. Djenno heeft deze verschiijnselen al veel langer. Djenno snuift als hij zo'n lekker luchtje ruikt met zjin neus als een stofzuiger over de grond en soms eet hij ook van verliefdheid zijn vleessie niet op. Zo erg is het bij mij nog niet geweest. Maar als ik het bekende luchtje ruik, dan ga ik in de remmen en dan snuif ik er ook op los. Soms vindt het vrouwtje het na een tijdje wel wellletjes, wij staan dan namelijk bij elk grassprietje stil. Ook kunnen wij er lekker van gaan kwijlen, nou, dan heeft het vrouwtje het helemaal gehad. Met een klein rukje aan de riem probeert ze ons dan mee te trekken, maar als wij staan dan staan wij ook, en krijg je ons zomaar niet mee. Maar het rare van alles vind ik dat ik niet weet op welk teefje ik zo verliefd ben. Want als het vrouwtje denkt van: nu is het eindelijk over met de mannen, dan heeft er weer een ander teefje met een feestje gelopen. Wij vinden die feestjes in één woord GEWELDIG, en wij hopen dat er nog vele mogen volgen, want er is niets leukers dan zo verliefd te zijn.

Groetjes, en tot de volgende keer,

Wickie