Hallo allemaal,


Ik pak je weg of ik neem je weg

Djenno lijkt zo'n stille Willie, maar niets is minder waar. Vooral als wij zo iets als een koekje krijgen, is hij in opperste staat van paraatheid. Eerst vliegt hij zelf met zijn koekje het speelhuis in om vervolgens zijn koekje naar binnen te schrokken. Eten kun je het niet noemen. Daarna komt hij weer als een tornado het speelhuisje uit stormen om dan bij mij voor de bank te gaan zitten. Ik eet namelijk altijd mijn koekje op de bank. Ik ga er dan eens uitgebreid voor liggen om Djenno nog meer te laten lekkerbekken. Dan neem ik mijn koekje in mijn bek en dan laat ik het weer eens een keertje vallen. Djenno wordt dan alleen maar zenuwachtiger. Hij begint er dan zelfs van te kwijlen. Van binnen heb ik de grootste pret want Djenno kan het niet uitstaan dat ik dan mijn koekje nog steeds niet op eet. Ik ben een pestkop af en toe, maar dat wisten jullie al. Nog leuker wordt het als wij net voor het uitlaten een koekje krijgen. Dan zit Djenno uiteraard weer eerste rang bij mij voor de bank. Als de baas dan roept wie gaat er mee plassen?, dan weet ik niet hoe snel ik mijn koekje op moet eten. Als we terug komen van het uitlaten, Djenno is dan helemaal tuut tuut tuut, rent hij snel naar de bank, om er vervolgens op te springen. Dan snuift hij zowat zijn neus er af want dat koekje zou er natuurlijk nog wel eens kunnen liggen. En wat is hij teleurgesteld als er niets ligt, je zou hem bijna een extra koekje geven.

Wat eten wij vanavond?

Als wij er met het vrouwtje voor de laatste keer uit zijn geweest, baasje laat ons altijd 's avonds uit, gaan eerst de vlokkies in de week. Ik kan dan niet wachten tot dat de vlokkies goed zijn. En dat wachten duurt wel hééééél erg lang. Maar als dan eindelijk de kookwekker afloopt, dan weet ik dat ik binnen no time mijn vlees krijg. Eerst doet het vrouwtje het vlees bij de vlokken en dan nog een klein schepje Plaque off, dat is om onze tandjes schoon te houden. En als laatste de niet te versmaden stukjes gekookte kip. Daar zijn wij namelijk verzot op. Daarna wordt alles door elkaar geprakt. Vervolgens worden onze schaaltjes op de grond gezet. Ik ga gelijk in de aanval en laat het mij lekker smaken. Djenno moet eerst meestal nog even ruiken voor dat hij aanvalt maar als hij dan de smaak te pakken heeft is het ook zo op. Denk maar niet dat wij, als wij klaar zijn, de keuken uit lopen. Nee, wij gaan eerst de schaaltjes van elkaar uitlikken tot de bodem er bijna uit valt. Vrouwtje hoeft ze niet af te wassen, zo schoon zijn ze dan. Als Jiba bij ons eet, dan wordt het nog leuker. Onder het eten gluren we bij elkaar in de schaaltjes, want stel je voor dat er iets over zal blijven. Niets is minder waar, ook Jiba eet zijn schaaltje leeg. Na het eten gaan we lekker uitbuiken, zodat we dan weer fris en fruitig zijn voor de volgende wandeling met de baas.

Let it snow - Let it snow - Let it snow


Hoera, eindelijk heeft het weer gesneeuwd. Vanochtend hoorde ik het vrouwtje tegen het baasje zeggen: het heeft gesneeuwd. Ik begon met mijn staart te zwaaien en zenuwachtig heen en weer te lopen. Djenno die maakte zich niet zo druk bij het woord sneeuw, hij lag nog lekker te ronken. Eenmaal buiten was ik helemaal blij, ik ging met mijn neus door de sneeuw, sprong in het rond en dat ik helemaal onder de sneeuw kwam te zitten vond ik alleen maar fijn. Djenno, inmiddels ook wakker, begon het toch ook wel heel leuk te vinden. Al vroeg gingen we naar oma, vrouwtje ging Jiba uitlaten want voor oma was het veel te glad, die heeft dus huisarrest. Bij oma zijn Jiba en ik samen in de tuin aan het racen geweest. Djenno deed ook af en toe mee, maar die had het te druk met snuffelen en voor model te spelen, dat doet hij namelijk graag. Vrouwtje kon haar hart ophalen om foto's te maken. Hierna zijn we nog een lange wandeling wezen maken. Ik heb ook het vrouwtje nog voor de gek gehouden om zo een extra rondje naar buiten te kunnen. Ik deed net of dat ik heel nodig moest plassen, met gejank en al. En het mooiste van alles was, het vrouwtje trapte er nog in ook. Nu komen wij niets te kort want ze had toch wel extra gaan wandelen met ons. Ik hoop dat de sneeuw nog eventjes blijft, want dan kan ik nog lekker buiten racen en sneeuwballen achter na rennen.


Prettige Feestdagen

Hierbij willen wij, Jiba, Djenno en ik en vrouwtje en baasje jullie hele prettige feestdagen toewensen. Vrouwtje vond het een leuk idee omdat ze dit jaar 20 jaar honden heeft en baasje natuurlijk ook, om een collage te maken van de kerstkaarten die in de loop van de jaren gemaakt waren. Het is een soort van jubileumkaart dus. Zo staan alle hondjes er nog een keertje op. Ik hoop dat jullie hem leuk vinden.

Groetjes, een fijne jaarwisseling en tot in 2013 !

Wickie